สำหรับในบทความนี้เราจะมาพูดถึงภาวะความเครียดที่คนไทยนั้นกำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้ซึ่งหลายคนนั้นอาจจะไม่รู้ตัวว่าตัวเองนั้นมีสภาวะความเครียดอยู่ตลอดเวลา  อย่างไรก็ตามความเครียดนั้นมันสามารถสะสมได้ซึ่งความเครียดนั้นมีทั้งปัญหาขนาดใหญ่และปัญหาขนาดเล็กและถ้าหากเรามีความเครียดเล็กๆน้อยๆสะสมกันเรื่อยๆ

ก็จะทำให้เราเกิดภาวะที่มีความเครียดอยู่ตลอดเวลาได้ซึ่งอาจจะทำให้เราไม่รู้ตัวรวมถึงบางครั้งเราอาจจะไม่ใส่ใจเกี่ยวกับปัญหาความเครียดที่เกิดขึ้นเล็กน้อย

ภาวะความเครียด  Micro Stress  แต่ถ้าหากเรายังปล่อยให้มันสะสมไปเรื่อยๆนานๆความเครียดเหล่านี้จะไม่ใช่เรื่องเล็กอีกต่อไปแต่มันจะสามารถรวมตัวกันกลายเป็นปัญหาที่รุนแรงและทำให้เรามีปัญหาด้านสุขภาพจิตและสุขภาพกายได้เช่นเดียวกัน

      สำหรับสภาวะความเครียดที่เกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัวนี้เรียกว่าเป็นภาวะ  Micro Stress  ซึ่งปัจจุบันนี้คนไทยส่วนมากมักตกอยู่ในภาวะ Micro Stress 

โดยที่ตนเองไม่รู้ตัว  เนื่องจากความเครียดในภาวะแบบนี้นั้นเป็นความเครียดที่แทรกซึมอยู่ระหว่างที่เรากำลังใช้ชีวิตจึงมีความชัดเจนน้อยกว่าหรือเป็นเพียงความรู้สึกที่เกิดขึ้นช่วงขณะเมื่อไม่ได้ส่งผลกระทบมากมายกับชีวิตคนส่วนใหญ่จึงปล่อยผ่านไปความเครียดเล็กน้อยที่เราต้องเจอกันอยู่ทุกวัน  

เช่นรถติดไปทำงานสาย   ความไม่สะดวกสบายในที่ทำงาน   ปัญหาเจ้านายลูกน้อง   เพื่อนร่วมงานที่ไม่น่ารักความเครียดจากปัญหาด้านการเงินและความสำคัญที่ไม่สู้ดีสิ่งเหล่านี้ล้วนสร้างความเครียดที่เลี่ยงไม่ได้แม้ดูไม่มีความหมายสำคัญ

แต่หากต้องพบเจอทุกวันกลายเป็นความเครียดสะสมส่งผลเสียต่อสุขภาพที่งานวิจัยที่แสดงให้เห็นว่าความเครียดระดับMicro Stress สามารถส่งผลเสียต่อความเป็นอยู่ของเรารวมถึงความเสี่ยงของภาวะซึมเศร้าและวิตกกังวลเพิ่มขึ้นเมื่อสะสมยังก่อให้เกิดปัญหาสุขภาพร่างกายในระยะยาว

เช่นความดันโลหิตสูงและโรคหัวใจสัญญาณบอกว่ากำลังมีภาวะไมโครสคือการที่รู้สึกว่ากำลังมีความเครียดอยู่เสมอแต่ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องอะไรการรับมือและไม่ปฏิบัติตามนั้นเลยกับความเครียดเล็กน้อยในแต่ละวันช่วยป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาสุขภาพที่ร้ายแรงได้

วิธีจัดการกับความเครียดเช่นมันปกติออกกำลังกายเป็นประจำเพื่อรักษาสมดุลของฮอร์โมนที่ส่งผลด้านอารมณ์จัดระเบียบและระดับความสำคัญของงานมีเวลาพักสมองด้วยการทำกิจกรรมที่ชื่นชอบระหว่างวันเช่นอ่านหนังสือจดน้ำต้นไม้ฟังเพลงและเดินเล่น เป็นต้น

   อย่างไรก็ตามถ้าหากใครยังไม่รู้ตัวว่าตนเองนั้นอยู่ในภาวะ Micro Stress  หรือไม่เราสามารถสังเกตได้จากการที่จะมีปฏิกิริยาเกิดขึ้นจากร่างกายของเราเช่นเราอาจจะกำมือโดยที่เราไม่รู้ตัวหรือกัดฟันโดยที่เราไม่รู้ตัวซึ่งภาวะเหล่านี้เกิดจากความเครียดสะสม  ถ้าหากเรามีอาการแบบดังกล่าวนั้นก็แสดงได้ว่าเรากำลังอยู่ในภาวะความเครียดสะสมทีละน้อยซึ่งเราควรที่จะรีบกำจัดความเครียดต่างๆเหล่านั้นไปเพื่อสุขภาพร่างกายที่ดีของเรานั่นเอง 

สนับสนุนเนื้อหาโดย    เครื่องช่วยฟังอย่างดี

ช่วงเวลาที่เจ็บปวด การวินิจฉัยที่ผิดพลาดและอาการที่หลากหลายอาจส่งผลให้แพทย์ต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการวินิจฉัยภาวะนี้ ในกรณีของ Martha “เป็นเวลาเกือบ 3 ปีแล้ว

ที่เริ่มติดตามการวินิจฉัยและในที่สุดก็ได้รับการวินิจฉัย” สำหรับแอลมาและลิซ่า ใช้เวลากว่าทศวรรษกว่าจะได้รับการวินิจฉัยอย่างเป็นทางการ “ฉันได้รับการวินิจฉัยอย่างเป็นทางการว่าเป็นโรคเยื่อบุโพรงมดลูกเจริญผิดที่ (endometriosis) เมื่ออายุได้ 30 ปี แม้ว่าฉันจะมีประจำเดือนที่เจ็บปวดอย่างมากตั้งแต่อายุ 14 ปีก็ตาม” แอลมาบอกกับเรา

ในส่วนของเธอ ลิซ่ากล่าวว่า “ตอนแรกฉันได้รับการดูแลจากธรรมชาติที่ทรุดโทรมของรอบเดือนของฉันเมื่อฉันอายุประมาณ 16 ปี และไม่ได้รับการวินิจฉัยจนกระทั่งฉันอายุ 25 ปี

มันยากที่จะบอกว่าอาการของฉันเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการเมื่อใด แต่เมื่อมองย้อนกลับไป ฉันเดาว่าฉันมีประสบการณ์มานานกว่า 10 ปีก่อนที่จะได้รับการวินิจฉัย” ความซับซ้อนของอาการ endometriosis เป็นเพียงครึ่งหนึ่งของเรื่องราวเมื่อพูดถึงความล่าช้าในการวินิจฉัยโรค

เมื่อผู้หญิงขอความช่วยเหลือเกี่ยวกับอาการปวดเรื้อรังที่เกี่ยวข้องกับหรือเกิดจากประจำเดือน

พวกเธอมักจะได้ยินว่าประสบการณ์นี้เป็นเรื่อง “ปกติ” เป็นเพียง “ประจำเดือนไม่ดี” ที่พวกเธอต้องหาวิธีรับมือ นี่เป็นประสบการณ์ของแอลมา ซึ่งเธอจำได้ด้วยความหงุดหงิด แม้ในการวินิจฉัย เธอกล่าวว่า “ฉันไม่ได้รับการรักษาใดๆ เลยนอกจากยาเม็ดที่แรงมาก ซึ่งหลายขนานเลิกใช้ไปแล้วเนื่องจากผลข้างเคียงที่อันตราย

ส่วนใหญ่ฉันเพิ่งได้รับคำสั่งให้จัดการกับมัน ทุกคนคิดว่ามันเป็นเพียง ‘ช่วงเวลาที่เจ็บปวด‘ ดูเหมือนจะไม่มีใครคิดว่ามันเป็นอาการ ไม่มีใครมองว่ามันเป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การรักษาด้วยซ้ำและฉันเคยเห็นสูตินรีแพทย์มามากมายในชีวิตของฉัน โดยเฉพาะในช่วงวัยรุ่นและอายุ 20 ต้นๆ

สันนิษฐานว่าเป็นช่วงเวลา ‘ปกติ’ แม้ว่าจะเจ็บปวดมากก็ตาม แม้ว่าฉันจะเจ็บปวดและอาเจียนจนถึงขั้นเป็นลมและเห็นภาพหลอนก็ตาม”

ประสบการณ์ของแอลมาเชื่อมโยงกับรายงานทั่วโลกเกี่ยวกับช่องว่างความเจ็บปวดระหว่างเพศ ซึ่งเป็นปรากฏการณ์ที่ผู้หญิงรายงานว่ามีอาการปวดเรื้อรังมากกว่าผู้ชาย แต่มีโอกาสน้อยกว่าที่จะได้รับการบรรเทาความเจ็บปวดอย่างทันท่วงทีโดยบุคลากรทางการแพทย์ ทำไมต้องเป็นเช่นนี้?

การทบทวนวรรณกรรมที่มีอยู่ครั้งหนึ่งซึ่งตีพิมพ์ใน Pain Research and Management ในปี 2018 ชี้ให้เห็นว่าคำตอบอาจอยู่ที่การคงอยู่ของการคงอยู่ของเพศสภาพที่เหมารวมประสบการณ์ความเจ็บปวด การศึกษาเกี่ยวกับความเจ็บปวดและการดูแลสุขภาพ การทบทวนแสดงให้เห็นว่ามีแนวโน้มที่จะตัดสินคุณค่าที่น่าสงสัยเกี่ยวกับผู้ชายกับผู้หญิงและการรับรู้ความเจ็บปวดตามอัตวิสัยของพวกเขา ถูกนำเสนอว่าเป็นคนอดทน อยู่ในการควบคุม

และหลีกเลี่ยงการแสวงหาการรักษาพยาบาล ในทางกลับกัน ผู้หญิงถูกนำเสนอว่าไวต่อความเจ็บปวดและเต็มใจที่จะแสดงและรายงานความเจ็บปวดมากกว่าเมื่อเทียบกับผู้ชาย ผู้เขียนรีวิวเขียน สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่าประสบการณ์ความเจ็บปวดเรื้อรังของผู้หญิงอาจถูกมองว่าเกินจริง ซึ่งเป็นผลมาจากความรู้สึกเกินจริงทางอารมณ์มากกว่าประสบการณ์ทางร่างกายที่เป็นกลาง

สนับสนุนเนื้อหาโดย  เครื่องช่วยฟังอย่างดี